„Heer’man, Minnache, mein Tochter,“ soagt eenen Tag de Korndorfsche zu erer kleene Tochter, „öch muß flink emoal bei de Tante Schwarksche reeberloofe. Sei man hibsch artig onn pass’ scheen off e Paulche off. Wenn he A-a-che fodert, setzen offes Toppche, na onn sullter sich denn doch ....- öch gloob’ nich; denn hee hott je doch man eben -, denn kömmst mä soage, heerscht, Mägell?
Denn
mußt oaber nicht wödder so prasteweg sind wie donnemoals, Du weeßt doch noch,
de Tante Schwarksche öß e büßche fies’ onn macht denn wödder foorts ‚ne krause
Noas’, na, onn das wöll wä doch nich, nanich? Wenn de emoal sowas zu soage
host, denn mußt das all so e kornche von hintenromm soage, dorch de Blum’,
verstehst? So, onn nu wer’ öch gehe.“
„Muttchen,
sull öch ömm Elw’ de Schucke (Kartoffeln) offsetze, daß se koche, wenn dä Vater
zu Möttag kömmt?“ „I, Mägell, wo denkst hönn! Ömm Elw’ – nee, nee denn bönn öch
all längst zeröck!“
De
Mutt oaber onn omm Elw’ zeröck – na joah! Die Minnache kennd’ doch de Mutter!
Wie’s Elw’ wurd’, setzt se de Schucke offs Feier onn liß se koche, daßes man so
qualmd’. Onn wie se goar woare, probierd’ se sogoar, se abzugisse, oaber das
kräg se doch noch nich fertig, so bebriehd’ sich man bloß de Daumens onn de
ganze Köch woar voll Qualm onn Donst. Groats doar fung nu obedrein noch dä
Paulche an zu blarre; denn hee hatt’ sich önn de Hoschens jeflammt. Das woar dä
villeicht ‚ne Bescherung!
De
Minnache wußt sich keenen Roat mehr; rasch liff se omm de Eck’ bei de Mutter,
die bei dä Tante Schwarksche kluckt, onn riff, was se ruffe kunt:
„Mutterche,
Mutt komm’ doch man rasch, dä Vaterche kömmt all zu Möttag, de Schucke sind
eene Schmadder onn dä Paulche hett sich von hintenromm dorch de Blum’ önn de
Büxe jeschösse!“
Doar woar nu alles dran: von hintenromm, dorch de Blum’ un deutlich jenung woares uch; ’s kunnt jeder verstehe.
Mägell Mädchen
prasteweg geradeheraus
Schmadder Brei, Matsch
Schucke Kartoffeln
Braun, Walther: Zwischen Hommel und Hoppenbeek, Uelzen: Verlag Elbinger Nachrichten, Inge und Günther Preuschoff 1953, 304 Seiten, S.49+50.
Braun, Walther: Die Elbinger Mundart, ein volkstümliches
Wörterbuch, Elbinger Hefte ½, Essen: Westverlag, 2. Auflage 1964, 45 Seiten.